เตือนภัยโรคจิต
เคยมีประสบการณ์ เรื่องโรคจิต อยู่ครั้งหนึ่ง สิ่งที่ต้องทำคือ มีสติ อย่างกระเจิดกระเจิง ชวนคุย
เริ่มเรื่องเลยนะคะ วันนั้นกลับจากโรงพยาบาลเพราะแม่ป่วยต้องนอนโรงพยาบาล
ขับรถมอเตอร์ไซค์มาคนเดียว ถนนก็ไม่ได้เปลี่ยวหรอกนะ มีรถวิ่งเป็นระยะตลอดเส้นทางมีไฟส่องสว่าง
ขับรถมอเตอร์ไซค์ มาเรื่อยๆค่อนข้างเร็ว เพราะมาคนเดียว และระวังหลังโดยการมองกระจกอยู่เสมอ
ถ้ามีแสงไฟสะท้อนกระจกรถ จะต้องเร่งเครื่องหรือถ้ามีคนขี่เข้ามาใกล้ๆ ก็จะรีบเร่งเครื่องอีก แต่ต้องระวังเรื่องจะลื่นล้มด้วย
พอขี่มาได้สักพัก มีแสงไฟสะท้อนมาที่กระจก ก็ไม่ค่อย เอะ!ใจสักเท่าไหร่เพราะเป็นพื้นที่ที่เราชำนานเส้นทางทางกลับบ้านตัวเอง
ขับรถมาเรื่อยชักไม่ใช่แล้ว ทำไมมันไม่แซงไป ตามหลังมาเรื่อยๆ แต่มีรถวิ่งผ่านตลอดคันอื่นขับแซงไปแต่คันนั้นยังตามมา เราเร่งเครื่องมันก็ยังมีแสงไฟตามหลังมา ครั้งนี้เร่งสุดๆเพราะถนนไม่ชำรุด
แล้วคิดขึ้นได้ว่าจะไปเยื่ยมป้าที่บ้าน แก ล้มบนถนน คิดได้ก็กลับหัวรถทันที
แล้วจู่ๆก็มีคนเรียกถามทาง เราก็คิดในใจ คงไม่เป็นไรเพราะจะถึงบ้านแล้วแต่ไม่มีบ้านคน มีแสงสว่างตลอด เขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่ ใส่ชุดลายพรางเต็มชุด ถามว่าทางไปวัดคลองดินไปทางไหน ผมหลงทาง เราถามว่ามาจากไหน เขาตอบมาจากพัทลุง มาหาเพื่อนที่วัดคลองดิน เราว่าพอดีเลยพี่กำลังจะไป
ไปทางเดียวกัน ตามพี่มา แว๊บแรกเราคิดผิดว่าถูกที่มากับผู้ชายตัวใหญ่ แต่ประเมินสถานะการณ์แล้ว
ไม่มีแววตาที่ประสงค์ร้าย หรือพฤติกรรมที่ไปทางโจนประสงค์ทรัพย์ ก็ขับรถผ่านร้านขายเหล้ามาก็หลายร้าน พยายามคุยตลอด เพื่อเบี่ยงเบนความคิดของเขา เขาตามมาห่างๆ ทิ้งระยะ เราก็ระวังหลังอยู่ตลอดเวลา พอมาถึงทางที่จะไปวัดคลองดิน เป็น 3 แยก มีแสงไฟตลอดเวลา
เขาบอกว่าไม่ใช่คลองดิน แต่เป็นวัดด่าน เราก็เอ๊!ไม่ใช่แล้ว ครั้งนี้รีบบึ่งเลย เขาขับมาแต่เร่งเครื่องไม่ทัน พอมีถนนที่เป็นหลุมเป็นบ่อเราก็ชะลอรถ เขาเลยได้โอกาส มาขี่ข้างๆ เราก็ถามว่า ทำไมถึงขี่อย่างนั้นเมาหรือพยายามคุยตลอด เขาว่าไม่แต่ของขย่ำ (ของสงวนที) เรานี้ด่ามันเลย เขาก็ขับรถหนี
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน ยามค่ำคืนมีอันตรายรอบด้าน ภัยผู้หญิง
0 ความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น