เรื่องเล่าชาวห้องสมุด เรื่องผี มีจริงมั๊ย
เรื่องมีอยู่ว่า วันว่างๆของคน 3 คน นั่งรวมหัวกันแล้วถามใถ่เรื่องราวรอบๆตัว แล้วเลยไปเรื่องผีๆ
ที่ทำงานกัน เพราะที่ทำงานเป็นห้องสมุดของสถาบันแห่งหนึ่งที่มีเรื่องเล่าต่อๆกันมา ปากต่อปาก จากนักศึกษา บุคลากร และพนักงานทำความสะอาด รวมทั้ง รปภ. ต่างมีเรื่องราวที่เล่าต่อกันมาทั้งนั้น
คนที่ 1 ผู้เขียนถาม ทำงานที่นี่มานาน เคยเห็นผีจริงๆมั๊ย 2 คนเริ่มขยับมาใกล้แล้วเล่าว่า
เมื่อก่อนมีคนตายเยอะนะที่นี่ (เริ่มเขย่าขวัญ) ผีพม่าเสียส่วนมาก เพราะคนพม่ามาทำงานกันเยอะ
แล้วก็มีคนโดนยิงตายที่หน้าตึกด้วย ผีในตึกเป็นผู้หญิง ผมยาว สวยด้วย (ไม่เคยเห็นตามคำบอกเล่า)
คนที่ 2 น้องคนจัดชั้น ผมเคยได้ยินมาเหมือนกัน เขาเล่ากันว่าผีดุเสียด้วย
คนที่ 3 น้องผู้ช่วยเจ้าหน้าที่ จริงหรือพี่ น้องก็เคยได้ยินเพื่อนเล่าเหมือนกัน
ต่อจากนี้เริ่มเล่าเรื่องผีๆกัน ผู้เขียนเริ่ม หลายวันก่อนพี่ไปทำบุญเดือนสิบ แล้วกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญให้เจ้าที่เจ้าทาง ที่ทำงาน แล้วนอนกลางวันฝันสะลึมสะลือ ใด้กลิ่นหอมๆคล้ายน้ำอบน้ำปรุง ของคนโบราณ
หอมมาก หอมจนติดจมูก ลืมตาขึ้นมาดู ไม่มีใคร นอนอยู่คนเดียว (มาแบบกลิ่นอย่างเดียว)
น้องคนจัดชั้น เสริมว่า เรื่องหอมน้ำอบ น้ำปรุงนั้น ผมก็เคยได้กลิ่นเวลาอยู่เงียบๆ คนเดียว บางครั้งมีเสียงเดินเท้าเปล่า มาใกล้ๆ แล้วหายไป (สงสัยเขามาอยู่เป็นเพื่อน) (มาทั้งกลิ่น ทั้งเสียง)
น้องผู้ช่วยเจ้าหน้าที่ เสริมว่า น้องก็ได้ยินเสียงคนเดินเหมือนกัน วันก่อนยามโพล้เพล้ น้องอยู่เวณจัดชั้นคนเดียว ไม่มีนักศึกษา แล้วบ่นพึมพัมว่า ไม่มีคนเลย อยุ่คนเดียวอีกแล้ว จู่ๆก็ได้ยินเสียงคนเดินมา แต่หันไปมอง ก็ไม่เห็นใคร (คิดสงสัยว่า คงมีคนเดินจากไปแล้ว ) ด้วยความงงๆๆ
แล้วก็ถามผู้เขียนต่ออีกว่า ที่ว่าผีผู้หญิงที่นี้นั้น เขาใส่ชุดสีอะไร
ผู้เขียนตอบ เห็นน้องนักศึกษาบอกว่า ใส่ชุดสีขาว ผมยาว สวยด้วย (น้องนักศึกษาช่วยงานเห็น )
นางเล่าต่ออีกว่า เพื่อนพาลูกกับหลาน มาที่ทำงานด้วยครั้งหนึ่ง แล้วอยู่ๆ ลูกของเพื่อนก็ได้เงยหน้าพูดคุยอยู่กันใครสักคน แต่เมื่อเงยไปก็ไม่เห็นใคร แล้วถามน้องว่า พูดอยู่กับไคร น้องตอบ พูดกับพี่คนสวยๆ ใส่ชุดขาว ๆ ที่ยืนอยู่ตรงบรรไดไง (ถามประมาณว่า กินข้าวแล้วยัง กินกับอะไร มากับใคร เขาพูดดี )
น้องก็ตอบเขาไปและยืนยิ้ม ยืนหัวเราะอยู่สักพัก หลานเลยชวนน้องไปที่แม่
ผู้เขียนเล่าต่อ ว่าน้องนักศึกษาช่วยงานขึ้นไปหาแต่ไม่มีคน กำลังจะลงกลับมาชั้น 2 แต่เงยหน้าขึ้นไปเจอผู้หญิง ผมยาว ชุดขาว สวย ยืนมองที่กระจกกั้นไว้ น้องเขาก็ขึ้นกลับไปจะถาม เมื่อไปถึงก็ไม่มีใคร ลงกลับมา เงยหน้าขึ้นไปมองอีกที เจอยืนมองที่โถงกลางบริเวณเดียวกันอีก ก็ขึ้นไปหาเพื่อจะถามอีกรอบ ไปถึงก็ไม่มีคนชุดขาวอีก
ลงกลับมาเจอผู้เขียน แล้วน้องก็เล่ามาเป็นฉากๆ (เพราะความที่เป็นคนไม่กลัวเลยไม่มีอะไร ) ก็บอกน้องเขาไปว่า ให้เขาอยู่ดูแลที่นี่แหละ ไม่ต้องกลัวถ้าเขามาสวยๆ แสดงว่าไม่มีเจตนาร้าย เขาอยู่ในที่ของเขา เราก็อยู่ในที่ของเรา ต่างคนต่างอยู่ คอยทำบุญไปให้เขาละกัน (เพราะทุกปีจะมีการทำบุญที่ตึก)
ต่อจากนี้เริ่มเล่าเรื่องผีๆกัน ผู้เขียนเริ่ม หลายวันก่อนพี่ไปทำบุญเดือนสิบ แล้วกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญให้เจ้าที่เจ้าทาง ที่ทำงาน แล้วนอนกลางวันฝันสะลึมสะลือ ใด้กลิ่นหอมๆคล้ายน้ำอบน้ำปรุง ของคนโบราณ
หอมมาก หอมจนติดจมูก ลืมตาขึ้นมาดู ไม่มีใคร นอนอยู่คนเดียว (มาแบบกลิ่นอย่างเดียว)
น้องคนจัดชั้น เสริมว่า เรื่องหอมน้ำอบ น้ำปรุงนั้น ผมก็เคยได้กลิ่นเวลาอยู่เงียบๆ คนเดียว บางครั้งมีเสียงเดินเท้าเปล่า มาใกล้ๆ แล้วหายไป (สงสัยเขามาอยู่เป็นเพื่อน) (มาทั้งกลิ่น ทั้งเสียง)
น้องผู้ช่วยเจ้าหน้าที่ เสริมว่า น้องก็ได้ยินเสียงคนเดินเหมือนกัน วันก่อนยามโพล้เพล้ น้องอยู่เวณจัดชั้นคนเดียว ไม่มีนักศึกษา แล้วบ่นพึมพัมว่า ไม่มีคนเลย อยุ่คนเดียวอีกแล้ว จู่ๆก็ได้ยินเสียงคนเดินมา แต่หันไปมอง ก็ไม่เห็นใคร (คิดสงสัยว่า คงมีคนเดินจากไปแล้ว ) ด้วยความงงๆๆ
แล้วก็ถามผู้เขียนต่ออีกว่า ที่ว่าผีผู้หญิงที่นี้นั้น เขาใส่ชุดสีอะไร
ผู้เขียนตอบ เห็นน้องนักศึกษาบอกว่า ใส่ชุดสีขาว ผมยาว สวยด้วย (น้องนักศึกษาช่วยงานเห็น )
นางเล่าต่ออีกว่า เพื่อนพาลูกกับหลาน มาที่ทำงานด้วยครั้งหนึ่ง แล้วอยู่ๆ ลูกของเพื่อนก็ได้เงยหน้าพูดคุยอยู่กันใครสักคน แต่เมื่อเงยไปก็ไม่เห็นใคร แล้วถามน้องว่า พูดอยู่กับไคร น้องตอบ พูดกับพี่คนสวยๆ ใส่ชุดขาว ๆ ที่ยืนอยู่ตรงบรรไดไง (ถามประมาณว่า กินข้าวแล้วยัง กินกับอะไร มากับใคร เขาพูดดี )
น้องก็ตอบเขาไปและยืนยิ้ม ยืนหัวเราะอยู่สักพัก หลานเลยชวนน้องไปที่แม่
ผู้เขียนเล่าต่อ ว่าน้องนักศึกษาช่วยงานขึ้นไปหาแต่ไม่มีคน กำลังจะลงกลับมาชั้น 2 แต่เงยหน้าขึ้นไปเจอผู้หญิง ผมยาว ชุดขาว สวย ยืนมองที่กระจกกั้นไว้ น้องเขาก็ขึ้นกลับไปจะถาม เมื่อไปถึงก็ไม่มีใคร ลงกลับมา เงยหน้าขึ้นไปมองอีกที เจอยืนมองที่โถงกลางบริเวณเดียวกันอีก ก็ขึ้นไปหาเพื่อจะถามอีกรอบ ไปถึงก็ไม่มีคนชุดขาวอีก
ลงกลับมาเจอผู้เขียน แล้วน้องก็เล่ามาเป็นฉากๆ (เพราะความที่เป็นคนไม่กลัวเลยไม่มีอะไร ) ก็บอกน้องเขาไปว่า ให้เขาอยู่ดูแลที่นี่แหละ ไม่ต้องกลัวถ้าเขามาสวยๆ แสดงว่าไม่มีเจตนาร้าย เขาอยู่ในที่ของเขา เราก็อยู่ในที่ของเรา ต่างคนต่างอยู่ คอยทำบุญไปให้เขาละกัน (เพราะทุกปีจะมีการทำบุญที่ตึก)
(จบความสงสัย)
0 ความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น