เรื่องจริงที่เห็นกับตา กับความเชื่อวิชาตัวเบา ด้านไสยศาสตร์

เล่าประสบการณ์จริงที่เห็นกับตา ความเชื่อวิชาตัวเบา

ครั้งหนึ่งมีพี่ชาย ลูกของป้าไม่สบาย นอนรักษาตัวอยู่ที่บ้าน ด้วยอาการ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ไปหาหมอไม่เจอโรค แต่นอนป่วยอยู่อย่างนั้นเป็นแรมเดือน จะมีอาการหนักๆ ก็วันเสาร์และวันอังคาร 

จะบ่นปวดหัว เจ็บปวดตามกระดูก ตลอดเวลา ป้าเลยพาพี่ชายมาบ้านปู่ 

ตอนนั้นปู่แก่มากแล้ว 95 ความจำก็ยังดี แต่เรี่ยวแรงไม่ค่อยมี เลยนั่งดูหลานชายแบบเศร้าๆ เพราะทำอะไรไม่ค่อยได้แล้ว  ปู่เลยบอกกับป้าว่า สงสัยโดนของแน่ๆ ให้โทรเลขไปหาหลานที่อยู่ชุมพร ให้เขามาดูให้เพราะเขาเรียนด้านมนต์คาถา เขาจะรู้ ว่าโดนอะไร 

เมื่อถึงเวลา เขาก็มาแล้วถามอาการทั้งหมด นั่งวิเคราะห์อยู่พักหนึ่ง ก็ลุกขึ้นยืนแล้วให้ไปเอาด้ายสีขาวๆมา (ด้ายที่ใช้เย็บผ้า) เพราะมีแค่นั้นไม่รู้จะหาที่ไหนได้ ยุคนั้นไม่มีรถขับอย่างทุกวันนี้ แล้วเขาก็ไห้คนไข้นอนตรงกลาง ใช้ด้ายขึง 4 มุม ห้ามใครเข้าไปในบริเวณนั้น (เรานั่งดูอยู่ห่างที่นอกชานบ้านพร้อมกับคนอื่นๆ )  เขาก็นั่งลงทำสมาธิอยู่และบริกรรมคาถาพักหนึ่ง จู่ๆเขากระโดดขึ้นไปบนเส้นด้ายที่ได้ขึงไว้ แล้วหลับตาเดินๆๆและเดิน ปากก็ว่าคาถาตลอดเวลา จนเดินหมดรอบทุกด้าย เขาก็กระโดดลงมา ปากก็ว่าคาถาอยู่ตลอดเวลา สักพักลืมตาขึ้น เป็นอันเสร็จพิธีกรรม แล้วจัดยาให้คนไข้ วิธีการกิน การรักษาตัว

กำหนดให้ว่ากี่วันจะหาย แล้วต้องไปวัดทำบุญ 3 วัน  เป็นอันเสร็จพิธีกับเรื่องราวที่ทำให้ประหลาดใจ

ถ้าไม่เห็นกับตาตัวเอง ก็ไม่เชื่อเช่นกัน แต่นี่เห็นชัดๆ ก็ยังไม่เชื่อเดินไปดูซ้ำอีกทีว่าจริงหรือผู้ชายคนหนึ่งขึ้นไปเดินอยู่บนเส้นด้ายที่เย็บผ้า ทั้งๆที่แค่เราดึงก็ขาดได้แล้ว แต่นี่ดันเดินด้วยนี่สิ ถึงขึ้น งง งวย 

เดินได้ไง เดินให้เห็นว่าเดินจริงๆทั้ง 4 ด้าน ไม่ขาด ไม่หย่อน เดินเพลินๆ

สมัยนั้นไม่มีโทรศัพย์ใช้เลยไม่มีรูปถ่ายไห้ดู